Nanjing

Weekend 1+2 februari:
De Purple Mountains stonden zaterdag op het programma. Deze 'bergen' ontlenen hun naam aan de purperen gloed, die bij mooi weer 's ochtends en 's avonds zichtbaar is. Het was wel mooi weer, maar de purperen gloed was niet aan ons besteed. De bergen bevinden zich aan de noord-oost kant van Nanjing en we hoopten hier met de bus te kunnen komen. Lijn 1 bracht ons wel 'ergens', maar op een gegeven moment stapte iedereen uit? Daar bleek het eindpunt van de bus. Maar goed, na een uurtje lopen bleek het nog minimaal 3 km lopen.... Sandra en Lisa namen een taxi en wij besloten door te lopen. We bleken vlak bij de muur van Nanjing te zijn. Weliswaar een gerestaureerd gedeelte, maar leuk om overheen te lopen. Uiteindelijk kwamen we aan de voet van de berg en gingen we op zoek naar het mausoleum van Sun Yat-sen, waar Sandra en Lisa inmiddels al waren.
Hoe meer we in de buurt kwamen, hoe drukker het werd. Het was voor de Chinezen echt een uitstapje bij uitstek om in hun vakantie te doen. Nadat we elkaar gespot hadden gingen we de trappen op naar het mausoleum. Het was indrukwekkend! Het was een (marmeren?) wit beeld van Sun Yat-sen: Sun Zhongshan (孫中山) of Sun Yixian/Sun Yat-sen (孫逸仙) (Cuiheng, 12 november 1866 – Peking, 22 februari 1925) was een Chinese revolutionair, eerste president en grondlegger van de Republiek China ("Nationalistisch China"). Als de belangrijkste pionier van de Republiek China, wordt hij beschouwd als de "Vader van de Natie" in Taiwan en de "voorloper van de democratische revolutie" in de Volksrepubliek China. Sun speelde een cruciale rol in de omverwerping van de Qing-dynastie tijdens de jaren die zullen leiden tot de Xinhai-revolutie.
Hierna liepen wij naar de Linggu Temple Scenic Area. Eerst liepen we naar de Pagode, die zo'n 9 etages telde. Helaas was er geen lift, dus met de benenwagen naar de bovenste etage gelopen. Het uitzicht was de moeite waard. Vervolgens naar de tempel gegaan. Deze was rijk gedecoreerd met Buddha beelden en was prachtig om te zien!
Daarna waren we er voor die dag wel klaar mee en hadden zin in een biertje. We konden ons geluk niet op toen we aan de voet van de berg direct een taxi-busje konden krijgen......
Vlak bij ons hotel was een leuke kroeg, Blue Frog; hier hebben we lekker iets gedronken en gegeten.

Zondag gingen we om 10 uur op pad. Na het ontbijt namen we de metro naar het Massacre Memorial. Dit was zeer indrukwekkend! Bronzen beelden (partijen) en een geschiedenis in woord en beeld over de massamoord in Nanjing (1937). In 6 weken tijd zijn er toen door de Japanners 300.000 veelal onschuldige burgers, waaronder ook veel kinderen, koelbloedig vermoord.
Ook was er een gedeelte ingericht met foto's etc. over 'onze' 2e Wereldoorlog. Dit alles was om stil van te worden!
Hierna was het tijd voor wat ontspanning in het Mochou Lake Park. Dit park is vernoemd naar een Chinese dame; zij leefde tijdens de noord-zuid Dynastie (386-589). Haar echtgenoot moest in dienst, kwam niet terug en zij miste hem enorm.
"Finally, it is said that Mochou turned into a lake, with the hope of flowing to her husband's side. In memory of the young woman's undying devotion to her husband, the lake was aptly named Mochou by the local people".
Om 16 uur zijn we met de metro nog naar de Lion's gate gegaan. Dit is een nachtmarkt waar allerlei Chinese lekkernijen worden verkocht. Een aantal daarvan werden door ons geproefd; dumplings, stokjes met vlees en koekjes. Omdat het einde van de middag inmiddels was aangebroken werd het tijd om terug te gaan naar de omgeving van ons hotel om iets te gaan drinken en eten. In Shanghai hadden we al kennis gemaakt met de lekkere gerechten van La Tagliatella en we besloten daar weer van pizza's en pasta te gaan genieten. Terug gekomen in het hotel bleek dat er, zoals steeds, twee in plaats van drie handdoeken op de kamer lagen. Margreet en Sandra zouden dit wel even regelen. En wat bleek: we passen ons snel aan. Wat nou wachten op je beurt of netjes vragen wat je nodig hebt. Margreet wist de handdoeken te liggen en trok er twee uit de kast. Ook het toiletpapier wisten we te liggen en we pakten twee rollen waarvan er een ongelukkigerwijs in de toiletpot viel. Nadat we bijgekomen waren van het lachen, niet in de laatste plaats door de blik van de receptionist, werd het tijd om te gaan slapen om morgen uitgerust aan de reis naar Beijing te beginnen.

Maandag 3 februari:
Nog voor 11 uur hadden we al de nodige Chinese cultuur opgesnoven en dit had alles te maken met de manier waarop Chinezen zich met het openbaar vervoer verplaatsen. Wij gingen per hoge snelheidstrein naar Beijing en konden niet anders dan hiervan deel uitmaken. Het begon al met de metro. Eigenlijk was deze afgeladen en we moesten ons er invechten met alle bagage. En denk maar niet dat men een pasje opzij zette om het ons makkelijker te maken. Van de metro naar de trein bleek een stief kwartiertje wandelen om, wederom, in een enorme vertrekhal terecht te komen. Dan begint het circus wat met het bemachtigen van plaatsen in de trein te maken heeft. Zou op zich niet ingewikkeld moeten zijn, want iedereen heeft een gereserveerde plaats. Maar een beetje Chinees trekt zich daar niets van aan en gaat zitten waar ie wil. Dit veroorzaakte een stoelendans die toch wel tot een half uur na vertrek duurde. En de vier uren daarna wordt het ook niet echt rustig met rennende kinderen en luid sprekende Chinezen. Maar het blijkt ook dit keer een comfortabele manier om in korte tijd de bijna 1200 km tussen Nanjing en Beijing af te leggen. Wij gebruikten de tijd in de trein om te lunchen met noedelsoep. Een bak die we kant en klaar hadden gekocht en waar we met kokend water, dat je in de trein kan tappen een lekker soepje van maakten. Na aankomst in het koude Beijing namen we de metro om vervolgens dichtbij onze verblijfplaats voor de komende 5 nachten uit te stappen. Met Ernst als akela voorop vonden we snel de route naar ons hotel via een originele Chinese straat. Onze familiekamer bleek niet beschikbaar te zijn omdat de Chinees die er nieuwjaar heeft gevierd niet was uitgecheckt. Voor de eerste nacht beschikten we over een 1-persoons, 2-persoons en 3- persoonskamer. Snel gingen we op pad om de eerste indrukken van Beijing op te doen. Het was er ruim 15 graden kouder dan we de afgelopen dagen in Nanjing, een kwestie van serieus aankleden. Achter de Chinese straat bleek een westerse winkelstraat met oa H&M en Zara te zijn. We namen eerst het Chinese deel en sloegen daar onze slag met wat souvenirs, waarbij Ernst de kroon spande en een echte namaak Rolex scoorde. Margreet vindt een nieuwe rode bodywarmer en Nico zijn gewenste Mao poster en masker voor boven de voordeur. De onderhandelingen duurden zo lang dat we daarna verkleumd zijn en toe zijn aan iets warms. Gelukkig was er een Starbucks die uitkomst bood met lekkere warme chocolade melk en koffie. Door de "westerse" straat liepen we terug naar het hotel waar we dit deel van de dag afsloten met een lekkere borrel in de gezellig lobby van het hotel. Dit was van origine een woning in een hutong; een ommuurde woonwijk in Beijing. Deze hutongs waren nauwe straatjes waar kleine huizen aan staan. De lobby waar wij borrelen is de voormalige binnenplaats van een huizenblok. De eerder huizen zijn nu de hotelkamers....