Beijing

Maandagavond 3 februari
Na de welkomstborrel op de binnenplaats van de Beijingse hutong vertrokken we om te eten bij de Chinees om de hoek. Later leren van onze gids Joe dat er vroeger een gezin in een hutong woonde. Het gedeelte van de ouders bevond zich aan de noordkant; zomers koel en 's winters door de lage zon warmer. In de andere kamers verbleven de kinderen en het personeel woonde aan de warmste en dus minst comfortabele kant. Nu is er aan het aantal elektriciteitsmeters af te lezen hoeveel gezinnen er wonen. Wij telden er in 1 hutong zo al negen....
Verder over de "Chinees": zoals we ze bij ons zeker niet tegenkomen. Een felverlichte zaak met plastic tafels en koperen Hotpots. Nergens hightech schermen om je bestelling door te geven. Wij bestelden natuurlijk bier, de halve liters zijn prima te drinken en zeer dorstlessend. En een aantal originele Chinese gerechten zoals sweet en sour porc, patat van zoete aardappels (yek, niet lekker), noedelsoep, koude beef en daarbij rijst. Voor ons geen Hotpot die avond. Wel grappig om te zien dat de kooltjes daarvoor buiten worden gestookt en de potten daarmee gevuld worden. Deze staan overigens naast de kratten met gebruikt servies en bestek. Waar en waarmee zou dit afgewassen worden? Eigenlijk zijn we er niet echt nieuwsgierig naar. Daarna was het meer dan tijd om onze, eveneens originele keiharde Chinese bedden op te gaan zoeken. Morgenochtend zou er immers een spannend moment aanbreken; zou de uitputtende mailwisseling van Margreet met Joe tot het gewenste resultaat leiden????

Dinsdag 4 februari
Spic en span staan we om negen uur die ochtend bij de receptie te wachten op onze privé gids Joe die ons de komende dagen langs de bezienswaardigheden van Beijing gaat leiden. Helaas, geen Joe. Toch een misverstand, hij belooft ons morgenochtend present te zijn. Dan maar snel ons eigen plan trekken. Eerst nog even onze bagage van onze tijdelijke kamers verplaatsen en dan kunnen we op pad. Het Tiananmenplein, bij ons bekend als het Plein van de Hemelse Vrede, ligt op een kwartiertje lopen bij ons hotel vandaan. Om er te komen moeten we onder Qianmen Road door, oversteken gaat hier door de vierdubbele hekken op de weg echt niet. Dit is een tijdrovende onderneming omdat het ook de in/uitgang van een druk metrostation is met strenge security. We bevinden ons in het hart van de hoofdstad en dat is te merken aan de hoeveelheid politie en veiligheidsmaatregelen. Natuurlijk lukt het ons om het plein te bereiken. Wat heeft dat indrukwekkende afmetingen, het wordt wel het grootste plein op aarde genoemd. Als je bedenkt wat zich hier door de eeuwen heen heeft afgespeeld krijg je kippenvel. Nog relatief kort geleden vond hier de studentenopstand plaats, in juni 1989, waar naar schatting een miljoen studenten en burgers aan deelnamen om economische en politieke hervormingen af te dwingen. Het protest werd bloedig neergeslagen waarbij honderden mensen de dood vonden. Over het plein lopen we door naar de ingang van de verboden stad. Dit was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en de Qingdynastie hun rijk bestuurden. Het complex bestaat uit duizend gebouwen met tienduizenden kamers en vormden eeuwenlang een stad binnen de stad waar het tot de val van de Chinese keizers voor de gewone Chinees verboden toegang was. Door de poort van de Hemelse Vrede met daarop het portret van Mao, lopen we het immense terrein op. Na nog een poort bereiken we een langgerekt plein met aan het einde de ingang van de verboden stad. Om alle gebouwen te bekijken heb je minstens een maand tijd nodig, wij besteden een dagdeel aan een wandeling door en langs een deel ervan. Vanaf de verboden stad liepen we weer terug naar Qianmen Road en na een lunch bij de Starbucks vertrokken we naar de Tempel van de Hemel. Dit bleek nog een aardige wandeling, de afstanden zijn hier aanzienlijk en kort voor sluitingstijd kwamen we aan. We konden niet meer naar binnen en alleen de tuinen eromheen konden we nog bezichtigen. We besloten verder te gaan en vrijdag terug te komen. Onderweg naar de metro zagen we de Pearlmarket die we ons vaag uit de boekjes konden herinneren als fakemarket van Beijing. Dit konden we natuurlijk niet weerstaan en het bleek de moeite waard. Met weer de nodige aankopen vertrokken we naar een straat vlakbij Tiananmen Plein waar een grandma's kitchen zou zitten. Een restaurant met traditionele Chinese gerechten waar Lisa ons graag mee naartoe wilde nemen. Helaas bleek dit te zijn opgestegen en moesten we noodgedwongen op zoek naar een ander onderkomen om te eten en een biertje te drinken. Na een eindje lopen kwamen we in een wat meer westers deel terecht en bleek er op de zesde etage van een mall ook een Grandma's kitchen te zijn. Alleen bleken er nog zo'n 50 wachtenden voor ons. Dat gingen onze rammelende magen en dorstige kelen niet trekken. Op zoek dan maar naar een volgend restaurant. Dat bleek snel gevonden en het eten en drinken smaakten heerlijk. Na het afrekenen van het astronomische bedrag van 371RMB (nog geen 50 euro) vertrokken we weer de koude buitenlucht in. Bij terugkomst in het hotel zochten we na een zeer korte nazit onze bedden op; een indrukwekkende dag achter ons latend. Zou Joe morgen wel op komen dagen??? Lees het in het vervolg......

Woensdag 5 februari
Vanmorgen was het spannend of onze gids Joe er om 9.00 uur zou zijn. En ja hoor, hij arriveerde keurig op tijd, maakte nogmaals z'n verontschuldiging voor gisteren en wenste ons happy new year! Hij had zijn vriend/chauffeur hr. Chang meegenomen en om 9.30 uur gingen we op weg naar de Chinese Wall! Het deel dat wij gingen bezoeken was Mutianyu Great Wall. Na ruim een uur rijden kwamen wij daar aan. Na eerst nog een (gevulde) pannenkoek gegeten te hebben gingen we met de kabelbaan naar boven. Onderweg hadden wij al een spectaculair uitzicht op de muur. Eenmaal boven vertelde Joe ons non-stop over de muur. De bouw begon rond 1100 en was klaar in 1404. De Chinezen hebben er dus 300 jaar over gedaan om dit bouwwerk van meer dan 6000 km te bouwen. Wie de architect was is niet bekend, want alles wat voor de Keizer gemaakt werd, moest 'naamloos' opgeleverd worden. Zette je toch je naam 'ergens' op (bv ook op kunstwerken etc.), dan werd je vermoord! De Muur is gebouwd ter verdediging tegen de Mongolen. Met name 's winters hadden de Mongolen het moeilijk om aan voldoende eten te komen, dus 'haalden' zij dit bij Chinezen. De Mongolen waren uitstekende paardrijders, konden al rijdend met speer en boog een konijn raken, kortom: de Chinezen moesten 'iets' bedenken om hun bezit veilig te stellen. Dat 'iets' werd de muur! Als je er voor en/of er op staat dan kun je alleen maar heel erg geïmponeerd zijn. Er waren geen meetlatten; toch is de muur overal even breed (8 mensen of 5 paarden konden in de breedte naast elkaar staan). Verder waren aan de noordkant van de muur de bovenste stenen in de vorm van een dakje geplaatst. Dit om de pijlen, die werden afgeschoten, op de juiste wijze af te ketsen (lees: over de soldaten heen). Ook was over het loopvlak nagedacht: liep iets schuin af van noord naar zuid, om het regenwater af te voeren. Verder waren er ook zg Single Towers: deze stonden los van de muur, in het vijandelijk gebied en hadden als functie om vijandelijkheden (lees: Mongolen in aantocht) te signaleren en door te geven aan hun 'eigen' mensen. Dit deden ze d.m.v. rooksignalen (deze werden gemaakt m.b.v. gedroogde wolvenpoep). Als het mistig was, dan schoten zij. 1 schot betekende +/- 500 Mongolen en 2 schoten betekende meer dan 1000 Mongolen. Zo kregen de Chinezen tijd om hun troepen te organiseren op de muur.
Toen de muur eenmaal klaar was, werden de Keizers 'luier'. Zij werden tenslotte niet meer bedreigd en konden zich een makkelijk leven permitteren. Tot in 1683 de Ming Dynastie viel.... Volgens Joe ging dit als volgt: de boeren hadden enorme machtspositie, want eten was natuurlijk nodig voor iedereen. Uiteindelijk werden er 'generaals' naar het noorden gestuurd om te vechten tegen de Mantsoeren. De boeren lieten de vaders van de Generaals een brief sturen dat alles goed ging, maar uiteindelijk moordden de boeren de families uit. Het was nogal rauw volk! De Generaals kwamen dit te weten en gingen uiteindelijk samenspannen met de Mantsoeren. Zo kon het gebeuren dat een minderheid Mantsoeren China veroverde!
Geweldig hé, wat een verhaal! Hierna zijn wij dumplings gaan eten in de buurt van het Beijing Olympic Parc en wederom: imponerend! The Watch Tower, the Birdsnest (olympisch stadion), the Watercube and the IBM Office (gebouwd in de vorm van een draak). Ook het 'watersport gedeelte' was aangelegd in de vorm van een draak.
Hierna werden wij opgehaald door hr. Chang en door de drukke Chinese Beijing spits terug naar ons hotel gebracht. Een douche en borrelmoment met ons allen sloot deze geweldige dag op gepaste (van Ginkel) manier af.