Beijing deel 2 en naar huis
Door: Thom, Margreet en Sandra
07 Februari 2014 | China, Beijing
Donderdag 6 februari
Ook vandaag gingen we weer met onze onvolprezen gids Joe op pad. Op anderhalf uur rijden, ten noorden van Beijing liggen de Ming graven. Zoals uit de naam blijkt bevinden zich hier de graftombes van Chinese keizers van de glorieuze Ming-dynastie. In deze Ming tombes liggen 13 van de totaal 16 Ming keizers. Deze Ming tombes worden door bergen omgeven met één opening, dit was volgens de eerste Ming keizer de meest geschikte en veiligste plek om de tombes te vestigen. De Ming tombe, de Dingling tombe, waar wij naar toegingen is een bijzondere tombe aangezien dit de enige tombe is waarvan het ondergrondse gedeelte geopend is. De andere grafheuvels zijn niet geopend omdat bij het openen van deze tombe antieke oudheden zijn beschadigd en men wil niet nog meer antieke oudheden beschadigen. Deze tombe was van de Ming keizer Wanli die met 48 jaar de langst regerende keizer van de Ming keizers was. Onderweg naar de tombe kwamen we langs een soort van afgezaagde pilaren. Deze pilaren waren eerst kleine paleizen, Joe vertelde dat deze waren afgebrand door de Farmer-King. Deze Farmer-King was de keizer die de Ming dynastie omver geworpen heeft. Deze keizer wilde laten zien dat hij de baas was en wilde het volk van China laten zien dat de Ming keizers geen macht met hadden en verbrandde dus de kleine paleizen die op het terrein stonden van de Dingling tombe. Dit hielp niet echt want het volk werd juist bozer.
In het midden was er een marmeren pad waar alleen de keizer mocht lopen. Dit was een beetje achterhaald aangezien de keizer al dood was toen de tombe werd gebouwd. Nadat we voorbij de paleizen waren kwamen we een poort tegen die in het midden van het plein stond. Joe wees ons erop er niet door te gaan want als je door die poort ging dan ging je van leven naar de dood volgens de oude Chinese traditie. Maar de keizer moest gedragen worden in de tombe dus de mensen die keizer droegen moesten daarna een ritueel uitvoeren. Dus gingen we langs de poort i.p.v. door de poort. Toen we in de tempel gingen, stonden we er versteld van hoeveel trappen we omlaag moesten. Het was 15 meter onder de grond en we moesten wel 6 trappen omlaag. Beneden kwamen we in een lege kamer en Joe vertelde over de deur dat ze die geopend hadden met een ijzeren plaat tussen de deur want de de grote deur was gesloten met stenen plaat. Als je eenmaal binnen was kwam je er niet meer uit. Daarna kwamen we in een kamer met 3 tronen, van de keizer en van de keizerinnen. Daarna kwamen we bij the rest chamber waar de bezittingen lagen en 3 rode dozen, de grote en de middelste was van keizer en de kleine ernaast waren van de keizerinnen. Toen we er uit kwamen kwamen we weer langs de poort en daarna moesten we ook een ritueel uitvoeren. We moesten zeggen: I came back. De vrouwen moesten met hun rechterbeen over de drempel door de poort stappen en de mannen moesten met hun linkerbeen door de poort stappen. Maar Ernst voelde zich meer een vrouw en ging met volle overtuiging met zijn rechterbeen er door heen. Daarna gingen we terug naar Beijing om daar het zomerpaleis te bezoeken. In het zomerpaleis verbleef de keizer een groot deel van het jaar omdat het er vaak 1 graag koeler was dan in de verboden stad. Per boot werd dan de hele hofhouding naar de gebouwen aan het meer verplaatst. Het meer dat nu overigens geheel bevroren was net als onze tenen..... Opvallend was het 217 meter lange overdekte pas waar keizerin Zhuchi onderdoor wandelende omdat zij niet in de zo'n wilde lopen. Bruin worden was en is in China iets voor de lagere klasse, de boeren die de de hele dag op het land werken, en waar de mensen uit de hogere klassen op neerkijken. Er is nu zelfs dag crème te koop waar je wit van wordt ipv onze gekleurde foundation.
Als laatste bezienswaardigheid van deze dag bracht Joe ons naar een beroemde hutong. Deze straat staat in de times top tien als leukste kleine straat ter wereld. En dat bleek waar. Een kleurrijk aanbod van etenswaren en traditionele souvenirs wisselde elkaar af. En waar we het eerder koud hadden verdween dat tussen de enorme mensenmassa's.
En ja, wat moet je absoluut gegeten hebben in Beijing: Peking eend. Zorgvuldig hebben we uitgezocht bij welk restaurant we dat het beste kunnen doen, want het wordt overal aangeboden. Hierin heeft het advies van Joe de doorslag gegeven en dat klopte. We hebben twee eenden buitgemaakt met het daarbij horende garnituur, heerlijk. Na deze volle dag namen we de taxi terug naar ons hotel, ook een verhaal apart over onwillige chauffeurs enz, maar uiteindelijk konden we de dag op gepaste wijze afsluiten om vol frisse moed onze laatste dag in Beijing in te gaan.
Vrijdag 7 februari:
Toen we vanmorgen wakker werden sneeuwde het. Bijzonder om Beijijng zo te zien!
We hadden om 10 uur afgesproken om bij Starbucks te gaan ontbijten. Lisa en Thom trakteerden! Hierna te voet naar park van de Temple of Heaven. Prachtig in de sneeuw natuurlijk! We zagen eerst het Altaar, daarna de Echo-muur (helaas waren er teveel mensen om te kunnen echoën) met het Keizerlijke Hemelgewelf. Hierna liepen we over de 'marmeren straat' naar de Gebedshal voor de Goede Oogsten. Hier bad de Keizer ieder voorjaar voor een goede oogst voor alle onderdanen! Bijzonder was het volgende: er was een bruidspaar en er werden foto's gemaakt op de trap voor de Gebedshal. Zoals gezegd sneeuwde het en de temperatuur was dus onder nul, maar dat maakte voor de fotoreportage niet uit. De bruid stond in een prachtige, witte strapless jurk glimlachend (en bibberend) naast haar bruidegom. Leuk om te zien is, dat de bruidegom het bruidsboeket (met kunstbloemen) draagt.... Enfin, de fotosessie duurde o.i. Eindeloos en wij hadden hevig medelijden met de bruid! Inmiddels hadden wij het ook koud gekregen, dus snel het park uit en voor de 2e keer naar de Starbucks. Na een hapje en een warm drankje zijn we nogmaals de Pearlmarket in gegaan. De laatste boodschappen werden redelijk snel gedaan en toen konden we met de metro op weg naar bar/restaurant de Blue Frog. Toen we uit de metro stapten begon er direct een geüniformeerde Chinees tegen ons te schreeuwen (geen idee wat hij zei/wilde). Direct daarop vroeg een oudere Chinese man in het Engels waar wij naartoe wilden. Nadat Sandra hem op haar telefoon de naam/adres had laten zien, bracht hij ons er zo naartoe. Zo aardig! Het bleek dat hij een gepensioneerde diplomaat was en dus goed Engels sprak. Zo waren we er snel en konden een verdiend drankje bestellen. Na het eten terug met de metro. We moesten wel een paar keer overstappen. Bij de eerste overstap rende Thom zomaar weg om te gaan plassen; hierdoor metro gemist. Vervolgens rende Nico weg: hierdoor weer een metro gemist. En ja hoor, jullie raden het al, hierna liep Ernst op z'n gemakje ook naar het toilet: 2 metro's gemist. Uiteindelijk konden we dus na 4 gemiste metro's onze weg vervolgen en kwamen we toch nog redelijk op tijd aan in ons hotel. Gedoucht, koffers gepakt, laatste biertje => morgenochtend komt hr. Chang ons om 8.30 uur ophalen en vliegen we weer naar huis. Als alles goed gaat zijn we zaterdag om +/- 15 uur op Schiphol en is de repatriëring van Lisa een feit.
Dank voor het lezen van ons blog!
Hartelijke groet van Lisa, Thom, Nico, Sandra, Ernst en Margreet
Ook vandaag gingen we weer met onze onvolprezen gids Joe op pad. Op anderhalf uur rijden, ten noorden van Beijing liggen de Ming graven. Zoals uit de naam blijkt bevinden zich hier de graftombes van Chinese keizers van de glorieuze Ming-dynastie. In deze Ming tombes liggen 13 van de totaal 16 Ming keizers. Deze Ming tombes worden door bergen omgeven met één opening, dit was volgens de eerste Ming keizer de meest geschikte en veiligste plek om de tombes te vestigen. De Ming tombe, de Dingling tombe, waar wij naar toegingen is een bijzondere tombe aangezien dit de enige tombe is waarvan het ondergrondse gedeelte geopend is. De andere grafheuvels zijn niet geopend omdat bij het openen van deze tombe antieke oudheden zijn beschadigd en men wil niet nog meer antieke oudheden beschadigen. Deze tombe was van de Ming keizer Wanli die met 48 jaar de langst regerende keizer van de Ming keizers was. Onderweg naar de tombe kwamen we langs een soort van afgezaagde pilaren. Deze pilaren waren eerst kleine paleizen, Joe vertelde dat deze waren afgebrand door de Farmer-King. Deze Farmer-King was de keizer die de Ming dynastie omver geworpen heeft. Deze keizer wilde laten zien dat hij de baas was en wilde het volk van China laten zien dat de Ming keizers geen macht met hadden en verbrandde dus de kleine paleizen die op het terrein stonden van de Dingling tombe. Dit hielp niet echt want het volk werd juist bozer.
In het midden was er een marmeren pad waar alleen de keizer mocht lopen. Dit was een beetje achterhaald aangezien de keizer al dood was toen de tombe werd gebouwd. Nadat we voorbij de paleizen waren kwamen we een poort tegen die in het midden van het plein stond. Joe wees ons erop er niet door te gaan want als je door die poort ging dan ging je van leven naar de dood volgens de oude Chinese traditie. Maar de keizer moest gedragen worden in de tombe dus de mensen die keizer droegen moesten daarna een ritueel uitvoeren. Dus gingen we langs de poort i.p.v. door de poort. Toen we in de tempel gingen, stonden we er versteld van hoeveel trappen we omlaag moesten. Het was 15 meter onder de grond en we moesten wel 6 trappen omlaag. Beneden kwamen we in een lege kamer en Joe vertelde over de deur dat ze die geopend hadden met een ijzeren plaat tussen de deur want de de grote deur was gesloten met stenen plaat. Als je eenmaal binnen was kwam je er niet meer uit. Daarna kwamen we in een kamer met 3 tronen, van de keizer en van de keizerinnen. Daarna kwamen we bij the rest chamber waar de bezittingen lagen en 3 rode dozen, de grote en de middelste was van keizer en de kleine ernaast waren van de keizerinnen. Toen we er uit kwamen kwamen we weer langs de poort en daarna moesten we ook een ritueel uitvoeren. We moesten zeggen: I came back. De vrouwen moesten met hun rechterbeen over de drempel door de poort stappen en de mannen moesten met hun linkerbeen door de poort stappen. Maar Ernst voelde zich meer een vrouw en ging met volle overtuiging met zijn rechterbeen er door heen. Daarna gingen we terug naar Beijing om daar het zomerpaleis te bezoeken. In het zomerpaleis verbleef de keizer een groot deel van het jaar omdat het er vaak 1 graag koeler was dan in de verboden stad. Per boot werd dan de hele hofhouding naar de gebouwen aan het meer verplaatst. Het meer dat nu overigens geheel bevroren was net als onze tenen..... Opvallend was het 217 meter lange overdekte pas waar keizerin Zhuchi onderdoor wandelende omdat zij niet in de zo'n wilde lopen. Bruin worden was en is in China iets voor de lagere klasse, de boeren die de de hele dag op het land werken, en waar de mensen uit de hogere klassen op neerkijken. Er is nu zelfs dag crème te koop waar je wit van wordt ipv onze gekleurde foundation.
Als laatste bezienswaardigheid van deze dag bracht Joe ons naar een beroemde hutong. Deze straat staat in de times top tien als leukste kleine straat ter wereld. En dat bleek waar. Een kleurrijk aanbod van etenswaren en traditionele souvenirs wisselde elkaar af. En waar we het eerder koud hadden verdween dat tussen de enorme mensenmassa's.
En ja, wat moet je absoluut gegeten hebben in Beijing: Peking eend. Zorgvuldig hebben we uitgezocht bij welk restaurant we dat het beste kunnen doen, want het wordt overal aangeboden. Hierin heeft het advies van Joe de doorslag gegeven en dat klopte. We hebben twee eenden buitgemaakt met het daarbij horende garnituur, heerlijk. Na deze volle dag namen we de taxi terug naar ons hotel, ook een verhaal apart over onwillige chauffeurs enz, maar uiteindelijk konden we de dag op gepaste wijze afsluiten om vol frisse moed onze laatste dag in Beijing in te gaan.
Vrijdag 7 februari:
Toen we vanmorgen wakker werden sneeuwde het. Bijzonder om Beijijng zo te zien!
We hadden om 10 uur afgesproken om bij Starbucks te gaan ontbijten. Lisa en Thom trakteerden! Hierna te voet naar park van de Temple of Heaven. Prachtig in de sneeuw natuurlijk! We zagen eerst het Altaar, daarna de Echo-muur (helaas waren er teveel mensen om te kunnen echoën) met het Keizerlijke Hemelgewelf. Hierna liepen we over de 'marmeren straat' naar de Gebedshal voor de Goede Oogsten. Hier bad de Keizer ieder voorjaar voor een goede oogst voor alle onderdanen! Bijzonder was het volgende: er was een bruidspaar en er werden foto's gemaakt op de trap voor de Gebedshal. Zoals gezegd sneeuwde het en de temperatuur was dus onder nul, maar dat maakte voor de fotoreportage niet uit. De bruid stond in een prachtige, witte strapless jurk glimlachend (en bibberend) naast haar bruidegom. Leuk om te zien is, dat de bruidegom het bruidsboeket (met kunstbloemen) draagt.... Enfin, de fotosessie duurde o.i. Eindeloos en wij hadden hevig medelijden met de bruid! Inmiddels hadden wij het ook koud gekregen, dus snel het park uit en voor de 2e keer naar de Starbucks. Na een hapje en een warm drankje zijn we nogmaals de Pearlmarket in gegaan. De laatste boodschappen werden redelijk snel gedaan en toen konden we met de metro op weg naar bar/restaurant de Blue Frog. Toen we uit de metro stapten begon er direct een geüniformeerde Chinees tegen ons te schreeuwen (geen idee wat hij zei/wilde). Direct daarop vroeg een oudere Chinese man in het Engels waar wij naartoe wilden. Nadat Sandra hem op haar telefoon de naam/adres had laten zien, bracht hij ons er zo naartoe. Zo aardig! Het bleek dat hij een gepensioneerde diplomaat was en dus goed Engels sprak. Zo waren we er snel en konden een verdiend drankje bestellen. Na het eten terug met de metro. We moesten wel een paar keer overstappen. Bij de eerste overstap rende Thom zomaar weg om te gaan plassen; hierdoor metro gemist. Vervolgens rende Nico weg: hierdoor weer een metro gemist. En ja hoor, jullie raden het al, hierna liep Ernst op z'n gemakje ook naar het toilet: 2 metro's gemist. Uiteindelijk konden we dus na 4 gemiste metro's onze weg vervolgen en kwamen we toch nog redelijk op tijd aan in ons hotel. Gedoucht, koffers gepakt, laatste biertje => morgenochtend komt hr. Chang ons om 8.30 uur ophalen en vliegen we weer naar huis. Als alles goed gaat zijn we zaterdag om +/- 15 uur op Schiphol en is de repatriëring van Lisa een feit.
Dank voor het lezen van ons blog!
Hartelijke groet van Lisa, Thom, Nico, Sandra, Ernst en Margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
